Όπως επισημαίνουν κινείται στη λογική των προγενέστερων Νόμων 3843/10 (Νόμος Μπιρμπίλη) και 4014/11 (Νόμος Παπακωνσταντίνου), που κρίθηκαν ως αντισυνταγματικοί, με το σκεπτικό ότι προωθούσαν μαζικές τακτοποιήσεις αυθαιρέτων, αντί να εξετάζουν κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Ουσιαστικώς λένε, πρόκειται για Νόμο που αποσκοπεί σε αύξηση των εσόδων του Δημοσίου, μέσω της μαζικής τακτοποίησης αυθαιρέτων. Γιατί κατά τους πλέον μετριοπαθείς υπολογισμούς, από την τακτοποίηση αναμένεται να εισρεύσουν στα Ταμεία του Δημοσίου περισσότερα από τρία δισεκατομμύρια ευρώ.
Μία ακόμη «κόκκινη γραμμή» της νομολογίας που επικαλούνται, είναι η υποχρέωση κατεδάφισης όλων των αυθαίρετων κατασκευών, που ανεγέρθηκαν μετά το 1983. Γιατί με τον Ν. 1337/83 του αείμνηστου Αντώνη Τρίτση, που έμεινε γνωστός ως «εάν το δηλώσεις μπορείς να το σώσεις», θεσμοθετήθηκε, κατά τρόπο συνταγματικώς ανεκτό, ότι οριστική εξαίρεση από την κατεδάφιση επιτρέπεται μόνον για όσα αυθαίρετα έχουν ανεγερθεί μέχρι 31/1/1983. Τα άλλα (όσα δηλαδή, έχουν ανεγερθεί μετά την προαναφερθείσα ημερομηνία), υπάγονται αυτομάτως σε καθεστώς κατεδάφισης, από το οποίο δεν μπορούν να εξαιρεθούν.
Να σημειωθεί, τέλος, ότι εάν εκδικαστεί η υπόθεση στις 9 Μαΐου, η όποια απόφαση (καταφατική ή αρνητική) θα εκδοθεί σε περίπου έξι μήνες, δηλαδή, περί τον Φεβρουάριο του 2015, οπότε και εκπνέουν οι προθεσμίες που θέτει ο «Νόμος Καλαφάτη».
Πηγή: του Δημήτρη Λάππα
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
