Με τη θερμοκρασία να ξεπερνά τους 33 βαθμούς Κελσίου αρχίσαμε το οδοιπορικό από την Καισαριανή. Η πινακίδα μάς καλωσορίζει στο «Αισθητικό Δάσος του Υμηττού». Είσοδος για τον Υμηττό το πυροφυλάκειο της Καισαριανής. Το κλειστό πυροφυλάκειο της Καισαριανής. Πλαστικά ποτήρια από καφέ επάνω στο ξύλινο τραπεζάκι έξω από το πυροφυλάκειο μαρτυρούσαν ότι νωρίτερα είχαν περάσει κάποιοι από εκεί δίχως να μαζέψουν τα απορρίμματά τους. Δυο αυτοκίνητα της πυροσβεστικής βρίσκονταν παρκαρισμένα λίγο πριν το νεκροταφείο της Καισαριανής. Έξω από καφετέρια. Τουλάχιστον επί ποδός. Μια βέσπα φύλακα λίγο πριν τη Μονή, δύο άνδρες του πυροσβεστικού σώματος με μηχανές, ένα πυροσβεστικό όχημα στη θέση Κουταλά και ένας πυροφύλακας σε ξύλινο πυροφυλάκειο στην απέναντι πλαγιά. Το πορτοκαλί -κόκκινο γιλέκο του έκανε εμφανή την παρουσία του από αρκετά μακριά. Ανεβαίνουμε τις στροφές και αφήνουμε την άσφαλτο για να μπούμε για την περιοχή του Παπάγου. Η εικόνα συντίθεται στο χωματόδρομο από ξερά χόρτα δεξιά και αριστερά, μέχρι και μπάζα εκεί που κανείς δεν το περιμένει.
Φέτος τα ξερά χόρτα έχουν πυκνώσει. Καθαρισμοί δεν έχουν γίνει ενώ στην αύξησή τους έχουν συμβάλει και οι πολλές βροχοπτώσεις. Πάντως δε συναντήσαμε στα ίδια σημεία με τα περσινά μπάζα και άλλους λοφίσκους από σκουπίδια και ογκώδη έπιπλα. Από αυτή την άποψη δεν ήταν βαρετή η περιήγηση για τις ανάγκες του ρεπορτάζ. Υπήρχαν σε άλλα σημεία φέτος. Η σύνθεση τους λίγο -πολύ αναμενόμενη. Έπιπλα, οικοδομικά υλικά, πλαστικά καλώδια, ελαστικά, τενεκέδες, πλαστικά βαρέλια, ρούχα, καρέκλες, καναπέδες και μπουκάλια σπασμένα, τα οποία δίπλα σε ξερά χόρτα μπορούν να αποτελέσουν εστία πυρκαγιάς.
Ακροατής του ΣΚΑΙ είπε πρόσφατα ότι υπάρχουν δυο κατηγορίες ρυπαντών. Οι ενεργητικοί ρυπαντές που πετούν τα σκουπίδια τους κάτω και οι παθητικοί που δεν μπαίνουν στον κόπο να τα μαζέψουν. Τα σπασμένα μπουκάλια είναι εύκολο να τα μαζέψει ένας περιπατητής. Τον καναπέ όμως που βρίσκεται πίσω από τη δεξαμενή νερού ποιος έχει αρμοδιότητα να τον απομακρύνει; Ο ενοποιημένος Δήμος Παπάγου – Χολαργού; Ίσως. Το να είναι κανείς μέλος ενός Συνδέσμου σε καμία περίπτωση δεν είναι τίτλος χωρίς ευθύνη ή υποχρεώσεις. Και ας δεχθούμε ότι κάποιος μπορεί να πέταξε πολύ πρόσφατα εκεί τα μπάζα του και ότι δεν το γνωρίζει ο Δήμος. Τον κάδο των απορριμμάτων κάτω από το πυροφυλάκειο ποιος τον αδειάζει και με τι συχνότητα;
Στην επόμενη στροφή πέρασαν ξανά από μπροστά μας οι ίδιοι άνδρες του πυροσβεστικού σώματος που είχαμε συναντήσει νωρίτερα με τις μηχανές. Αυτό πράγματι πέρυσι δεν το συναντήσαμε. Έλειπε από τον Υμηττό.
Επόμενος σταθμός ο Χολαργός. Στο σημείο που πέρυσι ήταν εναποτεθειμένος ο όλμος επάνω σε μπάζα, φέτος έχει εφαρμοστεί η εξής πατέντα. Έχουν επιχωματώσει τα μπάζα με μπάζα. Δηλαδή έριξαν χώμα για να καλύψουν τα παλιά, και από πάνω βρίσκονται φρέσκα μπάζα. Ανάμεσα πάντα στα ξερά χόρτα. Και όσο εμείς συνεχίζουμε στο χωματόδρομο, με την αφόρητη ζέστη να κάνει τη διαδρομή ακόμη πιο κουραστική, καταλήγουμε στα Γλυκά Νερά. Από το χωματόδρομο στα όρια των Γλυκών Νερών είχαμε συγκρατήσει ότι υπήρχαν κατά μήκος πολλοί μπλε και πράσινοι κάδοι. Ήταν γεμάτοι με σκουπίδια πέρυσι παρόλο που ο σκοπός της ύπαρξης τους ήταν να αποτελούν μικρούς πυροσβεστικούς κρουνούς. Φέτος ούτε ένας κάδος στο πλάι του χωματόδρομου. Εμφανής τουλάχιστον. Τους βρήκαμε όμως. Ήταν πεταμένοι στην άκρη του δρόμου σε χαμηλότερο υψόμετρο.
Στη συνέχεια του χωματόδρομου και ενώ πετούν γεράκια, καρακάξες και κοράκια από πάνω μας παράταιρα μοιάζουν τα ρολόγια της ΔΕΗ που τροφοδοτούν κατοικίες με ρεύμα σε τμήματα της α’ και β’ ζώνης προστασίας του Υμηττού, τα περιφραγμένα οικόπεδα με ελιές, το αγρόκτημα με το γκαζόν, τις αγελάδες, τις χήνες και το ηχητικό αυτόματο πιστολάκι για να διώχνει τα πουλιά από τις καλλιέργειες ακόμη και η καγκελόπορτα με τις στρογγυλές γυάλινες διάφανες λάμπες αριστερά και δεξιά της πράσινης πόρτας που ξεπροβάλλει στο πουθενά.
Στο τέλος του χωματόδρομου η κλίση του δρόμου είναι κατηφορική. Μπαίνουμε πλέον στην Παιανία. Ακόμη στα αριστερά μας βλέπουμε το βουνό ενώ δεν έχουμε απομακρυνθεί από το δάσος. Αφήνουμε πίσω μας το κλειστό γήπεδο της Παιανίας και συνειδητοποιούμε από τις επιγραφές ότι ο Υμηττός έχει πέρα από σπηλαιολογικό και αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Υδραγωγείο και μεταβυζαντινά εκκλησάκια συνθέτουν το τοπίο ανάμεσα σε αγροικίες που έχουν αναρτημένη την ελληνική σημαία.
Το μεταβυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου μας θύμισε πού είναι θαμμένο το παρελθόν και πού το μέλλον στον Υμηττό. Το Μάρτιο η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως οστεοφυλάκιο του 17ου αιώνα. Η περιοχή είναι αρκετά πλούσια σε αρχαιολογικά ευρήματα. Γνωστό είναι επίσης ότι κάποια οικόπεδα μπορεί να κρύβουν μυστικά. Το παρόν του Υμηττού πάντως είναι εμφανές ότι παραμένει στάσιμο αφού το Σπήλαιο της Παιανίας είναι κλειστό λόγω κρίσης... Οι λάμπες στο δρόμο σπασμένες και το κτίριο ερειπωμένο.
Από εκεί συνεχίσαμε από τη Βάρης- Κορωπίου για τη Γλυφάδα και τους πρόποδες του Υμηττού για να συναντήσουμε μέλη του Συλλόγου Ώρα για Δράση. Μερικοί ακόμη λοφίσκοι από μπάζα αποκαλύφθηκαν στην άλλη πλευρά του βουνού σε ένα όμορφο μονοπάτι για τους κατοίκους της πόλης. Αρκετά ελαστικά, πόρτες, παράθυρα, στρώματα, ξύλινα καρούλια, οικοδομικά υλικά μέχρι και εξωτερική σιδερένια σκάλα εντοπίσαμε. Τα νεαρά μέλη του Συλλόγου μαζεύουν υπογραφές για να πιέσουν τη δημοτική αρχή να καθαρίσει την έκταση. Και απ’ ό,τι φαίνεται θα το καταφέρουν. Αυτό είναι το αύριο του Υμηττού. Αρκεί όλοι οι προγενέστεροι να μη μείνουμε στο κάθε πέρσι και καλύτερα.
Σε κάθε περίπτωση, όσοι άνθρωποι και αν βρίσκονται σε επιφυλακή για να προλάβουν στην αρχή της την εκδήλωση πυρκαγιάς, υπάρχουν όλα αυτά τα εύφλεκτα αντικείμενα κρυμμένα στο βουνό για να φουντώσουν μία εστία και μάλιστα σε δυσπρόσιτα σημεία.
Πηγή: Λιάνα Θάνου
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
