Κλείσιμο

Έτος Αντώνη Σαμαράκη ανακήρυξε το 2020 το Υπουργείο Πολιτισμού

Έτος Αντώνη Σαμαράκη ανακήρυξε το 2020, το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του σπουδαίου πεζογράφου.

Ο Αντώνης Σαμαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. 

Στα χρόνια της κατοχής συμμετείχε στην εθνική αντίσταση. 

Το 1944 συνελήφθη από τους Ναζί και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά κατάφερε να αποδράσει. 
Εργάσθηκε ως εμπειρογνώμων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών και  το 1989 ανακηρύχθηκε Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της UNICEF για τα παιδιά του κόσμου.

Η πρώτη του εμφάνιση στον λογοτεχνικό χώρο γίνεται το 1954 με το εμβληματικό "Ζητείται ελπίς". 

Έως και το 1973 ακολούθησαν τα «Σήμα Κινδύνου», « Αρνούμαι», « Το λάθος»,  « Το διαβατήριο». 

Για τη συλλογή διηγημάτων «Αρνούμαι»  τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος, και για το μυθιστόρημά του «Το λάθος» με το Βραβείο των «12» στην Ελλάδα αλλά και το Μεγάλο Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας στην Γαλλία.

Υπήρξε επίτιμος διδάκτωρ των Τμημάτων Φιλολογίας των Φιλοσοφικών Σχολών των Πανεπιστημίων Αθηνών, Πατρών και Ιωαννίνων, ενώ τα έργα του διδάσκονται στη δημοτική και τη μέση εκπαίδευση καθώς και σε πανεπιστήμια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. 

Έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή παράσημα και διακρίσεις, όπως με τον Ταξιάρχη του Φοίνικα της Ελληνικής Δημοκρατίας, το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής στη Γαλλία, το Χρυσό Μετάλλιο Αξίας της πόλεως των Αθηνών, το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος Εθνάρχου Μακαρίου Γ΄ κ.ά.

Το 1989, η UNICEF Νέας Υόρκης τον ονόμασε πρώτο Έλληνα Πρεσβευτή Καλής Θέλησης για τα παιδιά του κόσμου. Το όνομά του έχουν πάρει σχολεία, δρόμοι και πνευματικά κέντρα.

Ο Αντώνης Σαμαράκης υπήρξε πολυδιαβασμένος και πολυμεταφρασμένος συγγραφέας, ενεργός πολίτης και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ειδικότερα, πρόκειται για έναν από τους περισσότερο μεταφρασμένους Έλληνες πεζογράφους, καθώς τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες.

Το έργο του Σαμαράκη έχει έντονο το στοιχείο της κοινωνικής καταγγελίας και αντικατοπτρίζει τις προσωπικές του ανησυχίες για το παρόν και το μέλλον της σύγχρονης κοινωνίας. 

Εφυγε από τη ζωή στις 8 Αυγούστου του 2003. Σύμφωνα με επιθυμία του, το σώμα του δωρήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για έρευνες των φοιτητώv της Ιατρικής.

Αξίζει να σημειωθεί πως για την προετοιμασία και υλοποίηση δράσεων και εκδηλώσεων στο πλαίσιο του εορτασμού του Έτους Σαμαράκη στην Ελλάδα και διεθνώς συγκροτείται ομάδα εργασίας αποτελούμενη από τους:

1. Βλασσοπούλου Μαρία, Ιστορικό, Προϊσταμένη του Τμήματος Μπενακείου Βιβλιοθήκης – Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων

2. Καραβίδα Κώστα, Φιλόλογο, μέλος ΕΔΙΠ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

3. Παπαθανασίου Σίσσυ, Ιστορικό Πολιτισμού, Διευθύντρια Γραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού

4. Σαμπατακάκη Βασίλη, Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Lund, Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών

5. Χωμενίδη Χρήστο, Συγγραφέα



Στην πρώτη της συνάντηση, την Τετάρτη 29 Μαΐου 2019, παρουσία της Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού κας Μυρσίνης Ζορμπά και της κας Ελένης Σαμαράκη, συζύγου του συγγραφέα, η ομάδα εργασίας συζήτησε τους άξονες, τις θεματικές και τους στόχους του Έτους Σαμαράκη.


"Στις έξι σελίδες της εφημερίδας: η ζωή. Κι αυτός ήτανε τώρα ένας άνθρωπος που δεν έχει ελπίδα.
Του φάνηκε φοβερό που ήτανε χωρίς ελπίδα. Είχε την αίσθηση πως οι άλλοι στο καφενείο τον κοιτάζανε κι άλλοι από το δρόμο σκέφτονταν και ψιθυρίζανε μεταξύ τους: «Αυτός εκεί δεν έχει ελπίδα!» Σαν να ήταν έγκλημα αυτό. Σαν να είχε ένα σημάδι πάνω του που το μαρτυρούσε. Σαν να ήτανε γυμνός ανάμεσα σε ντυμένους.

Ξανάριξε μια ματιά στην εφημερίδα: η Ινδοκίνα, η «Κοσμική Κίνησις», το ρεσιτάλ πιάνου, οι δυο αυτοκτονίες για οικονομικούς λογους, οι «Μικρές Αγγελίες»…

ΖΗΤΕΙΤΑΙ γραφομηχανή…
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ραδιογραμμόφωνον…
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τζιπ εν καλή καταστάσει…
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τάπης γνήσιος περσικός…

Έβγαλε την ατζέντα του, έκοψε ένα φύλλο κι έγραψε με το μολύβι του:
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ελπίς..."

Με πληροφορίες από WIKI