Βασανιστήρια, Θρησκεία, Λογοκρισία και Βόμβες

Ασυνήθιστα γενναία στο να επιτρέψει το ανέβασμα ενός ανατρεπτικού θεατρικού έργου, το οποίο επεξεργάζεται εκρηκτικά κοινωνικά ζητήματα, φάνηκε η κυβέρνηση της Τυνησίας.

Το έργο "Καμσούν"(Πενήντα), προκάλεσε ρίγη συγκίνησης και ικανοποίησης στο κοινό, με την εύστοχη διερεύνηση κοινωνικών προβλημάτων της Τυνησίας, που συμπληρώνει 50 χρόνια ελεύθερου πολιτικού βίου, μετά τη λήξη της γαλλικής αποικιοκρατίας. Ο τίτλος του θεατρικού έργου αναφέρεται στα πενήντα χρόνια που συμπληρώνονται από την ανεξαρτητοποίηση της χώρας από τη Γαλλία.

Εξαιρετικά ικανοποιημένος είναι ο σκηνοθέτης του έργου Φαντέλ Τζααμπί, ο οποίος δηλώνει ότι κατάφερε ένα καίριο πλήγμα στην ισχυρή παράδοση πολιτικής και καλλιτεχνικής λογοκρισίας που διακατέχει τη χώρα, και την οποία επικρίνει ότι δεν μπορεί να διασώσει τη χώρα από τον πολιτικό εξτρεμισμό και τη βία.

"Η εξάλειψη του πολιτικού εξτρεμισμού στην Τυνησία προϋποθέτει ένα συμβιβασμό και δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μέτρα καταστολής", λέει ο διάσημος σκηνοθέτης. "Επίσης είναι αναγκαία η απαλλαγή των τεχνών από τη λογοκρισία και η προώθηση της ελευθερίας έκφρασης".

Το κοινό είναι επίσης εξαιρετικά ευχαριστημένο με την κατάρριψη εξαιρετικά περιχαρακωμένων προκαταλήψεων. "Το έργο είναι εκπληκτικό, σε κάνει να σκέφτεσαι για πολλά πράγματα που θεωρούμε δεδομένα" λέει ο θεατρόφιλος Φατί Μπελ Χατζ, μετά από μια παράσταση στο Δημοτικό Θέατρο της Τύνιδας, που είναι το μεγαλύτερο και με το μεγαλύτερο γόητρο στη χώρα.

Το έργο πραγματεύεται την ιστορία της Άμελ, μιας Τυνήσιας που πιστεύει στο μαρξισμό, που εγκαταλείπει τη Γαλλία και επιστρέφει στον τόπο γεννήσεως της. Εκεί η Άμελ διανύει μια περίοδο "πνευματικής ανάτασης και αναγέννησης" και εντάσσεται στο πολιτικό Ισλάμ, οπότε και έρχεται σε επαφή με την πολιτική βία.

Μια από τις φίλες της Αμέλ, η Ιουδίθ, δασκάλα στο επάγγελμα, αυτό – ανατινάχθηκε και σκοτώθηκε σε μια επίθεση αυτοκτονίας που προκαλεί περίοδο πολιτικής αναταραχής στη χώρα. Η Αμέλ δεν συμμετείχε στην επίθεση αλλά συλλαμβάνεται και φυλακίζεται.

Πολλοί στο έργο αυτό εντοπίζουν παραλληλισμούς με τη σύγχρονη Τυνησία. Σε ένα σπάνιο επεισόδιο πολιτικής βίας στη χώρα αυτή της βορείου Αφρικής, 14 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε μάχες μεταξύ ανταρτών και δυνάμεων ασφαλείας τους τελευταίους δύο μήνες.

Οι αρχές ανακοίνωσαν ότι οι αντάρτες είναι κυρίως φανατικοί ισλαμιστές που εισέρχονται στην επικράτεια της Τυνησίας από την Αλγερία. Τα νέα ήταν συγκλονιστικά για μια μεσογειακή χώρα που αισθάνεται υπερήφανοι για την πολιτική σταθερότητα και τον σύγχρονο κοσμικό τρόπο ζωής της, αλλά οι πολίτες ικανοποιήθηκαν με την ταχύτητα την οποία η κυβέρνηση τους ενημέρωσε.

Οι επικριτές της κυβέρνησης την κατηγορούν ότι ελέγχει ασφυκτικά τη δημόσια πληροφόρηση και τα κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Σύμφωνα με αναφορά του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για την Τυνησία για το 2005, το κράτος περιορίζει τις ακαδημαϊκές ελευθερίες, και προσπαθεί να επιβάλλει μια κουλτούρα αυτολογοκρισίας στα πανεπιστήμια, κάτι που η κυβέρνηση δεν αποδέχεται.

Πολύ πολίτες στην Τυνησία υποστηρίζουν ότι από όλες τις τέχνες, το θέατρο κατάφερε να διατηρήσει ως ένα βαθμό την ελευθερία του και την οξύτητα του ως μέσο έκφρασης και κριτικής.

Το στήσιμο της παράστασης δεν ήταν εύκολο. Η έγκριση της άδειας καθυστέρησε για έξι ολόκληρους μήνες, γιατί οι αρχές ήθελαν να αλλάξουν μερικά τμήματα του κειμένου του θεατρικού έργου. Η ειρωνεία είναι ότι το έργο αφορά την λογοκρισία στη χώρα.

"Η λογική της κυβέρνησης για ασφάλεια και έλεγχο των πολιτικών αντιπάλων της, στο έργο, προκαλεί τον θρησκευτικό εξτρεμισμό. Έτσι δεν υπάρχει μαγική λύση που θα "εξαφανίσει το τέρας του εξτρεμισμού", λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης, Φαντάλ Τζααμπί.

Σε μία επίμαχη σκηνή του έργου, αστυνομικοί ξεριζώνουν τα νύχια ισλαμιστή που ανακρίνεται. "Η συγγραφέας Τζαλίλα Μπακάρ και εγώ γνωρίζουμε πόσο επικίνδυνο είναι αυτό που κάνουμε", λέει ο Τζααμπί, "αλλά θελήσαμε η σκηνή των βασανιστηρίων να λειτουργήσει ως καθρεύτης για την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση και τον απλό κόσμο, ώστε να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να ξεκινήσει ένας ουσιαστικός πολιτικός διάλογος στη χώρα".

Η κυβέρνηση αρνείται τους βασανισμούς και την ύπαρξη πολιτικών κρατουμένων.

Ο Πρόεδρος της Τυνησίας Ζίνε Άμπινταϊν Μπεν Αλί, χρεώνεται θετικά την εξασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας και της οικονομικής ευημερίας της χώρας, αλλά επικρίνεται εντός και εκτός της χώρας για αυταρχικές πολιτικές πρακτικές και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αρχών της δημοκρατίας.

Ο Τζααμπί στο έργο του επικρίνει την χρήση της ισλαμικής μαντίλας από γυναίκες της Τυνησίας λέγοντας ότι η απαγόρευση της κυβέρνησης υπερασπίζει τον κοσμικό τρόπο ζωής και το σύνταγμα της χώρας που υιοθετεί την ανεξιθρησκεία, τον μοντερνισμό και τα δικαιώματα του ανθρώπου.

"Δεν ενοχλούμε που η άποψη μου στο ζήτημα αυτό συμπίπτει με αυτή της κυβέρνησης, δημιούργησα ένα θεατρικό έργο που υπερασπίζεται μια σύγχρονη κοσμική κοινωνία στην Τυνησία, και για να μην είναι η κόρη μου υποχρεωμένη να φορά μαντίλα και να έχει δικαίωμα επιλογής" τονίζει ολοκληρώνοντας ο σκηνοθέτης του έργου, Φαντέλ Τζααμπί.


Οι ειδήσεις του BBC World μεταδίδονται στα ελληνικά από την Τηλεόραση του ΣΚΑΪ από Κυριακή έως Παρασκευή στις 18.35 και στις 21.35.

Πηγή: skai.gr