Κλείσιμο

Το χθες ,σήμερα και αύριο της Michelin σε τρείς συνέχειες

Αποστολή στο Clermont-Ferrand, έδρα της Michelin.
Όταν μια πολυεθνική εταιρία, του μεγέθους της Michelin,  σε προσκαλεί  να επισκεφτείς τις  κεντρικές  εγκαταστάσεις της, στην έδρα της στο Clermont-Ferrand (Κλερμόν-Φεράν ) της Κεντρικής Γαλλίας, αυτόματα κάνεις ανασυγκρότηση στο «σκληρό δίσκο»  του εγκεφάλου σου για να δημιουργήσεις  τον αναγκαίο χώρο προκειμένου να αποθηκεύσεις τον σημαντικότατο όγκο πληροφοριών με τον οποίο θα σε τροφοδοτήσουν οι υπεύθυνοι των τμημάτων μιας από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως εταιρίας παραγωγής ελαστικών παντός είδους. Την ευθύνη οργάνωσης της δημοσιογραφικής  αποστολής είχε η υπεύθυνη του γραφείου τύπου της  Michelin στην Ελλάδα κα. Σταματίνα Μοτάκη, η οποία μας είχε προϊδεάσει για το τι ακριβώς θα δούμε και  θα ακούσουμε και έτσι το τριήμερο πρόγραμμα της αποστολής ,μας επέτρεψε συγχρονισμένα να καταγράψουμε τις μοναδικές εμπειρίες  από την ξενάγηση, σε όλη την παραγωγική διαδικασία που ακολουθεί η Michelin, προκειμένου να δημιουργήσει τα εγνωσμένης ποιότητας και αξιοπιστίας προϊόντα της.  Η ξενάγηση ξεκίνησε από το  Michelin Adventure (το μουσείο της εταιρίας στην ουσία) όπου σε μια στεγασμένη έκταση 2.000 τ.μ  παρουσιάζονται θεματικά και με χρονολογική σειρά εκθέματα που καλύπτουν το παρελθόν , το παρόν αλλά και το μέλλον του ομίλου Michelin. Τους επισκέπτες του Michelin Adventure «υποδέχεται» το μεγαλύτερο ελαστικό στον κόσμο που προορίζεται για φορτηγά Caterpillar . Ξεκινάμε το σπονδυλωτό άρθρο παρουσίασης της Michelin από την  138χρονη ιστορία της γαλλικής εταιρίας.

Η ιστορία της Michelin
Όλα ξεκίνησαν το  1886 όταν δύο αδέλφια, ο ένας αρχιτέκτονας – μηχανικός και ο άλλος ζωγράφος , κλήθηκαν να «σώσουν» από  χρεοκοπία την οικογενειακή επιχείρηση που ειδικευόταν στην κατασκευή αγροτικού εξοπλισμού (έφτιαχνε σωλήνες και βαλβίδες  για ιππήλατες άμαξες και ποδήλατα με την μέθοδο του βουλκανισμού - χημική επεξεργασία του ακατέργαστου καουτσούκ με θείο). Μια βιοτεχνία που είχε δημιουργήσει ο παππούς τους Aristide Barbier με τον συνεταίρο του  Edouard Daubree το 1832. Τα αδέλφια ήταν ο Andre (1853-1931) και Εντουάρ (1859-1940) Michelin τα οποία αν και δεν είχαν καμιά εμπειρία από επιχειρήσεις  κλήθηκαν να διασώσουν την «κληρονομιά» τους.


Ο Αντρέ ήταν αυτός που με την παρατηρητικότητα του αλλά και την «επιχειρηματική» φαντασία του έδωσε το έναυσμα για τη δημιουργία του σημερινού κολοσσού και αυτό από ένα τυχαίο γεγονός. Μια μέρα στα 1891 ένας ποδηλάτης σταμάτησε έξω από τη βιοτεχνία τους και ζήτησε βοήθεια γιατί είχε «ξεφουσκώσει» το λάστιχο στο ποδήλατο του. Την εποχή εκείνη ο Dunlop, πρωτοπόρος στην δημιουργία ελαστικών με αέρα, στην ουσία «κολλούσε»  το ελαστικό πάνω  στη ζάντα με αποτέλεσμα η επιδιόρθωση του να είναι πολύωρη και με αμφισβητούμενο αποτέλεσμα. Ο οξυδερκής  Andre Michelin βλέποντας το χρόνο που απαιτούσε η επιδιόρθωση του «κολλημένου» στη ζάντα ελαστικού σκέφτηκε ότι έπρεπε να δημιουργήσει ένα ελαστικό που να αφαιρείται εύκολα και να επισκευάζεται σε ελάχιστο χρόνο. Έτσι δημιουργήθηκε η ιδέα του «αφαιρούμενου ελαστικού με αέρα» που έμελλε να αποτελέσει τον  προπομπό για την σημερινή μορφή των ελαστικών. Ήδη από την πρώτη στιγμή κυκλοφορίας του νέου ελαστικού το 1891, χρησιμοποιεί τους αγώνες ποδηλάτων της Γαλλίας για να διαφημίσει το αφαιρούμενο λάστιχό του. Στον ποδηλατικό αγώνα Παρίσι-Βρέστη-Παρίσι, ο ποδηλάτης της  Michelin, Charles Terront, παθαίνει λάστιχο και το επιδιορθώνει μόνος του στο πλάι του δρόμου, πριν κατακτήσει τη νίκη στην κούρσα αυτή των 1.200 χιλιομέτρων. Ο Αντρέ οργανώνει την αμέσως επόμενη χρονιά (1992) τον αγώνα της Michelin μεταξύ Παρισιού και Κλερμόν-Φεράν, με τα δύο αδέρφια να σκορπούν καρφιά κατά μήκος της διαδρομής για να δείξουν στο κοινό και τους αθλητές ότι ένα σκασμένο λάστιχο δεν ήταν πια μεγάλο πρόβλημα.
Το επόμενο βήμα του  Αντρέ  Michelin  που είχε αναλάβει την ευθύνη του «μάρκετινγκ» και της προώθησης της νέας καινοτόμου ιδέας ήταν να περάσει την ιδέα του και στα τετράτροχα οχήματα και εδώ η συνεργασία με τον αδελφό του Εντουάρ που στην ουσία ήταν ο σχεδιαστής και μηχανικός των νέων ελαστικών, ήταν καταλυτική.  Μέχρι τότε, τα οχήματα είχαν ξύλινες ρόδες, όπως και οι άμαξες που ήταν επενδυμένες με «μασίφ» Καουτσούκ. Για να δείξουν οι αδελφοί  Michelin ότι τα αποσυναρμολογούμενα ελαστικά επισώτρων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν  με επιτυχία στα μηχανοκίνητα οχήματα, εξόπλισαν  ένα αυτοκίνητο με τέτοια ελαστικά και το οδήγησαν στο αγώνα δρόμου Παρίσι-Μπορντό το 1895. Η ολοκλήρωση του αγώνα χωρίς απρόοπτα έδωσε τη αναγκαία ώθηση για τη μαζική πλέον παραγωγή ελαστικών με τη συγκεκριμένη τεχνολογία.
Η φίρμα  Michelin  είχε αρχίσει να γίνεται πια γνωστή και ο «δαιμόνιος» Αντρέ σκέφτηκε ότι η εταιρία έπρεπε να αποκτήσει το «σήμα κατατεθέν» της ή το logo της ή και ακόμη τη μασκότ της. Πάλι η παρατηρητικότητα του Αντρέ ήταν αυτή που δημιούργησε  τον «Άνθρωπο της Michelin».  Ήταν το 1894 όταν ο «μεγάλος»  αδελφός είδε μια στοίβα από λάστιχα διαφόρων μεγεθών στο εργοστάσιό του και αυτόματα του δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι εάν πρόσθετε χέρια και πόδια θα δημιουργούταν μια ανθρώπινη φιγούρα. Αυτή λοιπόν η στιγμή ήταν η «γέννηση» του «Michelin Man» του διάσημου σήματος της  Michelin που έχει αναγνωριστεί ως το «καλύτερο logo της ιστορίας» .Ο Αντρέ σκάρωσε μάλιστα και το πρώτο σκίτσο του «Michelin Man» το 1898 , που το  υλοποίησε  ένας καλλιτέχνης, ονόματι  Ο΄Γκάλοπ , το επίσημο όνομα του οποίου μέσα στη φίρμα ήταν «Bibendum» (παχουλός άντρας).
Μέχρι τη στροφή του νέου αιώνα, η Michelin ασχολιόταν αποκλειστικά πια με τα ελαστικά.. αλλά δεν έμεινε μόνο σε αυτό . Ήδη από το 1900 ο Αντρέ έψαχνε κι άλλους τρόπους να προωθήσει τα λάστιχά του. Επόμενη ιδέα του ήταν η δημιουργία ενός  τουριστικού  οδηγού που θα περιελάμβανε έναν κατάλογο με τις  γαλλικές  πόλεις ενώ θα περιείχε προτάσεις για εστίαση και διαμονή καθ' οδόν καθώς  και οδηγίες για την αλλαγή και επισκευή των αφαιρούμενων ελαστικών της φίρμας αλλά και την πλήρη λίστα με τα 600 συνεργεία επισκευής αυτοκινήτων της Γαλλίας. Η υλοποίηση της ιδέας που αρχικά  κυκλοφόρησε σε 35.000 δωρεάν αντίτυπα έδωσε τον περίφημο Michelin Guide ο οποίος έδωσε μια νέα και πρωτόγνωρη ώθηση σε πολλούς ακόμα τομείς, όπως ο τουρισμός, η εστίαση και η διαμονή.

Οι σταθμοί στην ιστορία της Μισλέν τον 20ο  αιώνα είναι :
1913: Εφευρίσκει την αφαιρούμενη ρόδα από ατσάλι.
1930: Καταχωρεί την πατέντα του ελαστικού με ενσωματωμένη σαμπρέλα.
1938: Λανσάρει το Metalic, το ελαστικό φορτηγού με ατσάλινο σκελετό.
1946: Εφευρίσκει το ελαστικό ράντιαλ (ακτινωτό).
1979:  Το ελαστικό ράντιαλ Michelin κερδίζει την Formula 1.
1981: Το MICHELIN X Air είναι το πρώτο ράντιαλ ελαστικό για αεροσκάφη.
1992: Λανσάρεται το ενεργειακά αποτελεσματικό ελαστικό MICHELIN ENERGY™.
1995: Διαστημόπλοιο των ΗΠΑ προσγειώνεται με ελαστικά Michelin.
1996: Εφευρίσκει το ελαστικό με PAX System.

Στον 21ο αιώνα τα επιτεύγματα της MICHELIN είναι:
2000: Ο « Άνθρωπος της Michelin « ψηφίζεται το καλύτερο logo όλων των εποχών από διεθνή επιτροπή.
2006: Καινοτομεί ως προς τα ελαστικά φορτηγών με τις τεχνολογίες  MICHELIN Durable Technologies.
2007: Λανσάρει το ελαστικό MICHELIN ENERGY™ Saver tire, που μειώνει την  κατανάλωση καυσίμου  κατά 0.2 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα,  μειώνοντας έτσι την έκλυση διοξειδίου του άνθρακα κατά σχεδόν  4 γραμμάρια ανά χιλιόμετρο .
2008: Λανσάρει το νέο  ελαστικό  για φορτηγά MICHELIN X ENERGY™        SAVERGREEN.
2010: Λανσάρισμα των ελαστικών MICHELIN Pilot Sport 3 και MICHELIN Pilot Super Sport
2012: Λανσάρισμα του νέου ελαστικού MICHELIN Primacy 3 στην Ευρώπη.
2012: Ευρωπαϊκό λανσάρισμα των νέων ελαστικών  MICHELIN ENERGY™ Saver+ και MICHELIN Agilis+.
2013: Λανσάρισμα νέας σειράς  ελαστικών MICHELINX Line Energy για φορτηγά με χαμηλή αντίσταση στην κύλιση .

Σε επόμενα άρθρα θα αναφερθούμε στο παρόν της εταιρίας, τη διαδικασία παραγωγής  καθώς και στο μέλλον της, με παρουσίαση του τμήματος εξέλιξης και τεχνολογίας για τα νέα ελαστικά.
Πηγή: Γιάννης Κουτελιέρης